15 minutes of fame

Beroemd zijn, het is nooit echt een droom van mij geweest. Ik ben totaal niet fotogeniek en zie mezelf ook niet graag op film. Als er gefotografeerd of gefilmd wordt, probeer ik zo veel mogelijk afstand te houden. 15 minutes of fame, het is dus niet aan mij besteed.

Vandaag kwam mijn werk in het nieuws en kwam de RTBF een interview afnemen met onze directeur. Dat gebeurde in mijn bureau (dat ik deel met 2 collega's) want daar hangen verschillende posters van onze organisatie die blijkbaar voor een interessante achtergrond zorgen. Gelukkig werden we tijdens het interview "buitengesmeten" en was er dus geen kans dat ik in beeld zou komen.

Later op de dag kwam een Duitse TV-ploeg langs en werd er gekeken waar het interview deze keer zou worden opgenomen. Uiteraard werd ons bureau opnieuw overwogen. Eén van de mannen van die ploeg komt kijken en vraagt of ik dan in de achtergrond zou kunnen werken.

Euh, nee dank u. Buiten het feit dat ik sowieso niet gefilmd wil worden, zit ik met een verkoudheid. Een reuze verkoudheid. Het genre verkoudheid waardoor je je 's morgens uit je bed moet sleuren, je rotslecht en megamoe voelt, dan maar vlug wat gemakkelijke kleren aandoet en vooral niet in de spiegel kijkt want het kan toch alleen maar tegenvallen.

Gelukkig hebben ze uiteindelijk voor een andere locatie gekozen en werd er van mij verder niets verlangd. Zie je me al zitten in de achtergrond, al snotterend en niezend? Dat wil ik zelf de Duitse tv-kijker niet aandoen.

De Zeeman mailde mij een naakte man

En dat wou ik even met u delen.

Hip Hip Hoera!

Voor mijn fantastische vriend die vandaag verjaart!

=====================================================================================

Omdat ik het zo leuk vind om .gifs te maken heb ik besloten om één keer per maand, zo rond de 25e, een .gif te posten. Zin om mee te doen of heb je graag een tutorial? Geef een seintje in de comments of stuur een mailtje (zie rechts boven voor het adres).

Léon eet noedelsoep

Ik ben grote fan van noodle soup en Léon blijkbaar ook. Aangezien mama met stokjes eet, wou Léon dat ook. Met de Chimpsticks van Fred & Friends ging dat perfect. Ons exemplaar kocht ik bij De Kleine Zebra.

De (wafel)politie

Mijn vriend eet graag flashwafels. Wij kopen dat met pakken tegelijkertijd want hij eet daar echt veel van. Hoewel ik die ook wel lekker vind, kom ik daar zelf zo goed als nooit aan maar onlangs had ik er wel zin in en nam ik een wafel uit het pak.

Ik had nog maar 2 happen genomen toen Léon op me afstormde, heel hard "papa, papa" begon te roepen, de wafel afpakte en er mee naar zijn papa liep. Pas nadat de papa Léon liet weten dat mama effectief van de wafel mocht eten, kreeg ik hem terug.

Gemakkelijk zo'n persoonlijke politieagent die over je (voedings)waren waakt. Hopelijk wil hij dat voor zijn mama ook eens doen.

Het potteke soep

2012, het wordt blijkbaar niet mijn jaar op vlak van eten. Na de mislukte tiramisu brak ik een stuk van mijn tand toen ik bananenchips at en toen kwam de affaire van het "potteke soep."

Ik neem graag soep mee naar het werk maar een thermos heb ik niet en niet alle potjes zijn geschikt om vloeistoffen te vervoeren.

Toen ik vorige week in de Delhaize stond, zag ik deze potjes van Toppits.

Veel uitleg stond er niet op: wel een icoontje van een doorstreepte druppel met daarnaast 100% wat volgens mij 100% lekvrij betekent en dus dacht ik dat dit wel eens het ideale potje kon zijn om vanaf nu soep mee te nemen.

Zo gezegd zo gedaan: het potje werd in mijn winkelmandje gegooid en afgerekend, soep werd gemaakt, in het potje gegoten en meegenomen naar het werk. Tot zo ver verliep alles vlekkeloos.

Toen het eenmaal middag was begaf ik mij naar de keuken om de soep op te warmen. 5 minuten op volle kracht, uiteraard niet met het deksel dichtgeschroefd.

Maar... eens de soep warm was, moest ik terug naar mijn bureau, 2 verdiepen lager. Om ongelukken te vermijden schroefde ik het potje terug dicht want een ongeluk op de trap met warme soep, ik wil er niet aan denken. De weg terug nam maximum 2 minuten in beslag en het onheil sloeg toe toen ik mij op 5 meter van mijn bureau bevond. Toen gebeurde dit...

het handvat zoog naar binnen, het hele ding werd luchtledig en het potje vervormde waardoor ik het niet meer open kreeg. Daar zat ik dan: hongerig, zin in soep en het enige dat ik nog te eten had waren 4 cracotten.

Toppits belooft 30 jaar garantie op dit potje, maar dat zal wel niet zijn voor mensen zoals mij die dit soort stoten voorhebben...

Het ligt dus echt wel aan mij

Eind december at ik bij een vriendin superlekkere tiramisu en omdat ik hem zo lekker vond, stuurde ze het recept door.

Nu willen baksels uit de oven bij mij al eens mislukken maar tiramisu, daar komt niet eens een fornuis of oven aan te pas. Dan kan er dus weinig mis mee gaan, zou een mens zo denken.

Ik maakte het dessert voor nieuwjaar en ja hoor, het liep mis. Hoewel de smaak goed zat, zag het hele ding er niet uit want de koekjes waren boven komen drijven. Ooit al tiramisu gezien waarvan de koekjes bovenaan liggen? Ik ook niet, maar het is mij dus wel overkomen.

Toen ik dit aan mijn vriendin vertelde, was ze redelijk verbaasd. Zij had het recept ondertussen al 2 maal met veel succes gemaakt en kon zich niet voorstellen waar het fout kon gaan.

Dat vroeg om een tweede poging. Ik dook terug de keuken in om opnieuw te beginnen met dit resultaat:

Het ligt dus aan mij. Ik slaag er niet in een simpel dessert klaar te maken. Gelukkig is mijn vriendin bereid een speciale tiramisuworkshop voor mij te organiseren en moet ik mij nog niet inschrijven voor SOS Piet...

Zakdoekensnob

Een ex-collega gaf me ooit de raad een doos zakdoekjes op je bureau te zetten want dat komt altijd van pas. Iedereen heeft al eens een verkoudheid of gooit per ongeluk een glas water omver (spijtig genoeg is het laatste mij al vaker overkomen dan ik zou wensen).

Zo’n gouden raad kan ik moeilijk in de wind slaan en dus staat op mijn bureau ten allen tijde een doos Kleenex die haar nut al vaak bewezen heeft en regelmatig moet worden vervangen.

Ook mijn collega maakt er dankbaar gebruik van. Ik denk dat hij zich zelf schuldig voelde over het aantal zakdoekjes dat hij zo komt vragen want vandaag bracht hij mij een doos mee om de stock aan te vullen.

Maar... het zijn tissues van 365, het huismerk van Delhaize. Dichter bij karton is bijna niet te vinden. En ik ben een zakdoekensnob: om de neus te snuiten is enkel Kleenex goed (om water op te kuisen maakt het uiteraard geen bal uit).

Mijn collega heeft er blijkbaar niets van gesnapt. Of zou hij gewoon gierig zijn?

12by2012: de balans

12 weken geleden stelde ik een lijstje op met 12 punten die ik nog voor de start van 2012 wou bereiken.

[1] hang up the curtains in our bedroom
-> werd uiteindelijk voor mij gedaan. lekker makkelijk

[2] go swimming with Léon
-> een succes!

[3] put up some Christmas decoration
-> het resultaat was eenvoudig maar elegant. volgend jaar mag het wat grootser maar ik ben wel tevreden.

[4] take more pictures
-> buiten een poging tot inhaalbeweging is hier tot mijn grote spijt niet veel vangekomen.

[5] read Blankets by Craig Thompson
-> geslaagd! ik las ook nog Persepolis (in het Frans) en ben van plan nog heel wat andere graphic novels te verslinden

[6] make a photo book with the pictures of our holiday
-> ik ben al overal gaan stoefen met mijn boek, zo blij dat ik er mee ben. nu nog één maken met alle foto's van 2011

[7] visit the Brussels Vintage Market
-> done

[8] update the music on my ipod (been meaning to do this for 2 years now)
-> bewust uitgesteld. ik weet het, dit lijstje was juist om uitstelgedrag tegen te gaan maar ik koop deze maand een nieuwe laptop en ga dan al mijn bestanden, foto's en muziek opkuisen en dan komt dit ook weer in orde

[9] buy a cool pair of booties
-> als eerste volbracht. als ik ze nu nog wat meer zou aandoen zou het volledig geslaagd zijn

[10] make spaghetti vongole
-> mmm, zo lekker. dit komt in 2012 zeker nog eens op de menu!

[11] visit a museum or exposition
-> ik bezocht Urban Survivors in de Fnac en zag een kleine expo van lokale amateurkunstenaars uit onze buurt. in 2012 zou ik graag nog eens een echt museum binnengaan

[12] wear a dress or skirt at least every 2 weeks
-> exact om de 2 weken een rok dragen is niet gelukt, maar met de feesten heb ik wat extra moeite gedaan. resultaat: 6 keer een rok of kleedje aangedaan op 12 weken, dat is toch min of meer geslaagd zou ik zeggen