Pagina's

maandag 4 november 2013

kinderboeken | over vriendjes, gevoelens en boos zijn

Enkele weken geleden werd ik bij de juf geroepen. Léon zou nogal vaak andere kindjes pijn doen. Zomaar, zonder reden. Ik wil dat niet bagatelliseren want uiteraard mag hij niemand pijn doen maar als je thuis niet hetzelfde gedrag ziet, is dat wat moeilijk om te vatten. Niet dat hij bij ons nooit moeilijk doet hoor, moeilijke momenten genoeg. Maar pijn doen, behalve om te spelen, zien we toch niet vaak, al zijn hier natuurlijk geen andere kinderen.

En dan komt de vraag: wat kan je daaraan doen? Onze strategie bestaat er momenteel uit om er elke morgen voor school goed in te hameren dat hij flink moet zijn en niemand mag pijn doen en boekjes te lezen over vriendjes, boos zijn en gevoelens. Wie nog tips heeft, laat zeker een reactie achter.

Een overzicht van de boekjes die hier al de revue passeerden:

Sorry! van Norbert Landa en Tim Warnes
Beer en konijn zijn de beste vrienden, tot ze een mooi blinkend voorwerp vinden dat ze beiden willen. Ze scheuren het kapot en lopen boos van elkaar weg. Maar dan hebben ze spijt en willen ze het weer goed maken.

Beer en konijn worden gewoon boos, ze doen elkaar geen pijn en ze roepen of schelden ook niet (nu ja, schelden in kinderboekjes is misschien geen goed idee). Buiten dat je sorry moet zeggen als je boos was, valt er volgens mij niet veel uit te leren. Maar het is wel een mooi boekje, het blinkende voorwerp blinkt ook echt en Léon heeft vaak gevraagd om het voor te lezen.

Vriendjes Boos En Blij van Alice Hoogstad en Hans Kuyper
Ik stond in de bibliotheek en vond dat we een boekje over gevoelens moesten lenen. Want als Léon de verschillende gevoelens beter zou begrijpen, zou hij er misschien ook beter mee kunnen omgaan. Ik had exact 10 seconden om een boekje te kiezen (ga zelf maar eens met Léon naar de bibliotheek) en dit was het eerste wat ik zag.

Er is zo veel mis met dit boekje. Om te beginnen worden de gevoelens uitgelegd aan de hand van gedichtjes. Ik ben voor dichterlijke vrijheid en al, maar als 4-jarigen de gevoelens moeten begrijpen, moeten de gedichtjes vooral duidelijk zijn in plaats van ritmisch juist te zitten. Poëzie was hier volgens mij niet de juiste keuze. Ten tweede: er zit een verhaal in, maar op een bepaald moment begrijp ook ik als 31-jarige de overgang niet: olifant is alleen, de andere komen nieuwsgierig kijken, ze spelen met de bal, de buurman wordt heel boos, ze vluchten het bos in en hebben schrik en zijn verdrietig... en dan zitten ze plots verrast in het huis van olifant. Ja ik was ook verrast want ik begrijp nog altijd niet hoe ze daar toe gekomen zijn. Ten derde: bij verliefdheid zegt het gedichtje: "ik word helemaal oranje van je" maar de tekening is roze. Leg dat maar eens uit aan mijn zoon. Dat ging dus niet. Tot slot: op de twee binnencovers staan alle gevoelens nog eens op een rijtje met een diertje erbij. Vooraan is het schaap verrast, achteraan is het plots jaloers. Dat soort foutjes zou toch niet mogen. Het zou niet zo erg zijn, had ik kunnen onthouden dat de fout er stond. Maar nee. Ik las dus voor "schaap is jaloers" en dan begon Léon uit roepen: "Schaap is niet lajoers!" "Euh nee? Ah ja, da's waar. Schaap is verrast." (Euh ja, mijn zoon spreekt misschien niet alles goed uit maar soms is hij toch slimmer dan mij)

La Colère du Dragon van Thierry Robberecht en Philippe Goossens
Een jongetje wordt zo boos dat hij in een draak verandert, niets meer hoort en alles kapot doet. Daarna voelt de draak zich alleen en beschaamd, begint hij te wenen en dan kalmeert hij en wordt hij weer een jongetje.

Het boekje zegt niet dat je niet boos mag worden of geen dingen stuk mag maken, het biedt ook niet echt oplossingen, maar ik denk dat het boos zijn voor kinderen wel meer begrijpbaar maakt.

Dit boek met mooie illustraties bestaat ook in het Nederlands, maar het lijkt mij uit druk te zijn en moeilijk te vinden.

Boos Boos Boos van Linda Urban
Muis is superboos. Hij wil springen maar haas kan dat beter. Dan wil hij stampen, maar dat kan beer beter. Hij wil schreeuwen, maar daar is wilde kat is beter in. Misschien kan hij rollen van woede, maar daar is egel kampioen in. Uiteindelijk doet hij niets. Hij blijft stokstijf staan. De andere diertjes zijn vol bewondering en dan is muis niet meer boos.

Ik wou dat Léon van dit boekje zou leren dat hij best stokstijf blijft staan als hij boos is en stil moet zijn, maar ik vrees dat dat een beetje utopisch is. Al is dit wel een leuk boekje waar Léon ook graag in leest.

Vriendjes van Mies van Hout
Mijn persoonlijke favoriet! Het boek is heel eenvoudig: op elke pagina staan 2 monstertjes en 1 woord. That's it en meer hoeft dat niet te zijn. De monstertjes (die prachtig getekend zijn in leuke kleuren op zwart papier en die op elke pagina veranderen) spelen eerst, dan vechten ze, daar worden ze verdrietig en boos van en uiteindelijk maken ze het goed. Ik kende het woord klieren niet, maar de tekening maakte duidelijk dat het om plagen/pesten moest gaan. En zo heb ook ik iets bijgeleerd van een kinderboek.

Hand Are Not for Hitting van Elizabeth Verdick en Marieka Heinlen
Handen zijn er niet om mee te slaan. Handen zijn er om dag te zeggen, te spelen, te helpen etc, maar niet slaan, want dat is niet flink.

Op de Amerikaanse Amazon kreeg dit boekje heel wat goede recensies. En hoewel de boodschap wel is wat ik mijn zoon wil leren, vond ik het boekje toch niet zo geweldig. Too American, too patronizing. Léon vond er ook niets aan.






2 opmerkingen:

  1. De cover van "La colère du dragon" deed me denken aan "Léon gromt" van Riske Lemmens. En dat boek gaat ook over boos zijn ... Onze Leon vindt het alvast een topper.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. oh wat een leuke tip! naar dat boekje gaan we zeker uitkijken

      Verwijderen