vrijdag 25 oktober 2024
zaterdag 17 september 2022
zondag 26 december 2021
maandag 10 mei 2021
Vandaag schreef ik mijn zoon in voor het 1e middelbaar in een Brusselse school.
Vorige week kregen we het nieuws dat hij zijn 2e keuze toegewezen had gekregen. Eerst was hij nogal ontgoocheld. Hij had goede dingen gehoord over school 1 en keek er naar uit. We vroegen ons af of het de moeite was om hem op de wachtlijst te zetten.
Maar de volgende dag had hij zich al verzoend met het resultaat. Toen we hoorden dat meer dan 600 Brusselse kinderen op dit moment nog niet weten waar ze in september naar school kunnen, besloten we geen risico te nemen en hem zo snel mogelijk in te schrijven in de school die we hadden.
Dus kroop ik daarstraks achter mijn computer en vulde het inschrijvingsformulier in. Dat gebeurde via Google Forms.
Modern.
Maar waar de school lijkt mee te gaan op vlak van technologie, waren sommige vragen toch wat achterhaald.
Zo werd er gevraagd naar het geslacht van mijn kind en kon er enkel gekozen worden tussen 'man' en 'vrouw'. Ik zou denken dat het voor scholen interessanter is om de genderidentiteit van hun leerlingen te kennen dan hun geslacht. En het lijkt mij vooral belangrijk dat iedereen zich welkom voelt in de klas. Ook zij die zich niet kunnen vinden in de keuze man/vrouw.
Daarnaast waren er vragen die specifiek gingen over de vader en anderen over de moeder. Allemaal verplicht in te vullen. Ben je alleenstaande ouder/voogd of ben je een koppel van hetzelfde geslacht, dan moet je het daar maar mee doen. Er wordt helemaal geen rekening mee gehouden.
Als ouder hoop ik dat mijn kind naar een inclusieve school kan gaan. Ik verwacht dat de school mee helpt om van hun leerlingen goede wereldburgers te maken die resectvol leren omgaan met anderen in een diverse maatschappij.
Op hun website staat dit in hun visie. Zijn dit dan holle woorden? Mijn zoon gaat mogelijk de volgende zes jaar bij hen doorbrengen. Ik verwacht dat ze hun visie doortrekken over de hele lijn. Het inschrijvingsformulier mag daar geen uitzondering van zijn.
Ik ben enorm teleurgesteld. Dit is geen goed begin.
dinsdag 2 maart 2021
Wie jarig was, kreeg een doos wafeltjes van bompa. Elk jaar opnieuw tot hij te oud werd en wafeltjes maken te veel energie vroeg. Maar hij schreef het recept op. In zijn handschrift op kladpapier. Mijn vader scande het en mailde het door. Ik hou het zorgvuldig bij. Zowel een geprinte versie als digitaal, want het kwijtraken zou mijn hart breken.
Bompa stierf bijna 10 jaar geleden. In die tijd probeerde ik een keer of twee om de wafeltjes te reproduceren. Ik volgde het recept maar ook al was het resultaat lekker, het was niet hetzelfde. Het waren geen wafeltjes van bompa.
Vorige week las ik iets over familierecepten. In een nostalgische bui haalde ik het recept van mijn grootvader boven en deed een nieuwe poging. Lekker, maar veel te krokant. Ideaal voor galettes, minder voor wafels. Net zoals de vorige keren. Wat een teleurstelling.
Ik begon te denken dat mijn grootvader zich vergist had, of ons opzettelijk gesaboteerd had. Ik begon wafelrecepten te googlen. Wafeltjes van bompa maak je maar met 3 eieren. De recepten die ik online vond hadden er minstens 4 tot 7. Zou het daaraan kunnen liggen? Toen las ik dat je wafeltjes op de hoogste stand moet bakken als je wil dat ze zacht zijn. Dat had ik niet gedaan. Ik had mijn wafelijzer braaf op medium gezet. Zou dat de oplossing zijn?
Een nieuw weekend, een nieuwe poging. Met een extra ei en op de hoogste stand. Dat ging hard. 30 seconden per keer. Met momenten was het nogal stressy. Als je tijdens het bakken probeerde even iets anders te doen, floot de timer je onmiddellijk terug. Ik kon mij niet onmiddellijk inbeelden dat mijn grootvader dat zo snel deed, maar hij had natuurlijk wel jaren ervaring. Waarschijnlijk verdeelde hij het deeg in porties voor hij aan het bakken sloeg.
Het resultaat mocht er wezen. Mooie zachte wafeltjes. Het is al zolang geleden dat ik echte wafeltjes van bompa at dat ik niet durf te beweren dat ze hetzelfde zijn. Maar ze waren wel geslaagd.
Dat vond ik toch. De reactie van mijn zoon? "De krokante waren lekkerder."