en dan nu... reclame

Ik kijk zelden tv. Het ligt mij gewoon niet zo. Ik kijk veel liever Netflix waar en wanneer ik wil. Of ik lees een boek of scroll uren langs Pinterest- en Instagramsuggesties.

Mijn vriend gaat wel graag de kanalen af op zoek naar iets interessants op dat moment. Zo viel hij onlangs op la deux op de documentaire Amy over Amy Winehouse. Ik zat naast hem in de zetel en besloot mee te kijken.

Het begon laat te worden dus checkten we hoe lang het nog ging duren. Tot na 1 uur 's nachts! Mijn vriend en ik zijn de 30 al lang voorbij. Tot 1 uur opblijven, dat kunnen wij gewoon niet meer (of het moet onbewust zijn tijdens een slapeloze nacht). We besloten in te pakken en naar bed te gaan.

'We zouden de rest kunnen opnemen en een andere keer kijken', zei ik. 'Nee dat is niet nodig',
zei mijn vriend. 'We kunnen morgen het programma terugzoeken in de tv-gids en uitgesteld kijken.'

Zo gezegd zo gedaan. De volgende avond ging mijn vriend door de tv-gids, vond de documentaire en klikte op 'Nu kijken'.

Als je uitgesteld kijkt, mag kan je niet verder spoelen. Maar Proximus is niet zo slim dat ze exact kunnen starten met het programma dat je wil. Nee, ze starten een 20/30-tal minuten eerder (want het risico dat tv-zenders voorlopen op hun programmatie, lijken ze zeer groot in te schatten).

Dat betekent dat wij het volgende moesten doorstaan voor we eindelijk te zien kregen wat we wouden.

• de laatste 10 minuten van Kindergarten Cop
• reclame
• de lottoresultaten
• reclame
• een nieuwsoverzicht van 5 minuten
• reclame
• het weerbericht
• reclame

En toen: eindelijk, EINDELIJK! de gevraagde documentaire. (Die, aangezien hij langer dan 2 uur duurde, uiteraard ook nog 2 keer werd onderbroken voor, je raadt het al, reclame.)

Bij deze heb ik genoeg reclame gezien voor de komende 5 jaar. Ik heb wel betere dingen te doen.
Netflix heeft nu We Bare Bears. En seizoen 4 van Steven Universe. #adfree. En daar betaal ik met veel plezier voor.