Pagina's

maandag 30 september 2013

photo challenge september [11-15]

Ja u leest het goed. Foto 11 tot en met 15. "Ging je dan geen 16 foto's trekken?" hoor ik u daar denken. Euh ja. En het feit dat ik het niet gedaan heb, heeft niets te maken met symmetrie of zo, ik had er niet echt zin in en heb ook kei hard vals gespeeld door op 1 dag meerdere foto's te trekken en dan weer een paar dagen niets te doen. September was niet echt mijn maand.

But without further ado: hier foto's 11, 12, 13, 14 en 15!

11. diertje | het is duidelijk slakkentijd, those suckers are everywhere

12. zelfgemaakt | schildpaddoosje: work in (very slow) progress

13. iets nieuws | Léon maakt promotie voor mijn nieuwe boek

14. slechte gewoonte | ik drink hier veel te veel van

15. zelfportret/flitsen/lensflares | 3-in-1 baby!


update: die laatste foto heeft ook nog handen, dat is 4-in-1! :)

dinsdag 24 september 2013

photo challenge september [6-10]

Ik had jullie graag een lensflare foto getoond, maar mijn pogingen tot nu toe waren nog niet heel erg succesvol. Ondertussen is hier foto 6 tot en met 10.


6. spelen met licht | kaarsjes in zelfgemaakte ijslantaarns, gekleurd met Kool-Aid

7. kikvorsperspectief | kerktoren

8. deur | hadden alle deuren maar zo'n leuke kleur

9. patroon | voor blinden

10. abstract | tramsporen (kon abstracter, maar kom)

donderdag 19 september 2013

photo challenge september (1-5) & OCD


I have selective OCD. En niet een beetje. Als ik moet kuisen of opruimen? Geen greintje OCD te bekennen. Maar onnozele dingen als photo challenges bloggen: ho maar, OCD to the max. Waar de meeste bloggers een wekelijkse updates geven, kan ik dat niet. Dat gaat tegen mijn natuur. Een week duurt 7 dagen. Als je 30 opdrachtjes moet tonen, kan je dat onmogelijk delen door 7. Op een bepaald moment klopt het niet meer. Dus doe ik het om de 5. Dat maakt 6 posts van 5 foto's. Perfect gelijk. Zo hoort het.

Deze keer besloot ik een halve maand mee te doen: 15 opdrachtjes dus. Zondag kondigde ik dat mooi aan en trok prompt de eerste foto. Gisteren kwam ik tot de ontdekking dat ik een dag te vroeg begonnen ben. Een dag te vroeg verdorie! Dat maakt dat ik op het einde van september met 16 foto's ga zitten. 16 is helemaal niet deelbaar door 5. Had ik gisteren beter nagedacht had ik 4 postjes van 4 kunnen doen, maar nee, dat kwam toen helemaal niet in mij op. Dat worden dus twee posts van 5 foto's, één van 6 en een bloedend hart...

1. iets groens | 't is hier al ninja turtles wat de klok slaat

2. voedsel | lekkere zelfgemaakte muffins -> recept hier

3. vloeibaar | water... regen... allemaal 1 pot nat

4. weerspiegeling | in de regenton

5. textuur/structuur | schors

5 gedaan, nog 10 11 te gaan.





zondag 15 september 2013

't is vertrokken

Ik doe dan toch mee met de photo challenge en dat tot het einde van de maand. Dat zijn 15 foto's en ik zal om de 5 dagen posten om te laten zien wat ik ondertussen getrokken heb.

Ik begon met iets groen. Hier alvast een kleine teaser, maar jullie kunnen waarschijnlijk wel raden wat het is.

zaterdag 14 september 2013

gelezen

Toen Kathleen op haar blog Attachments van Rainbow Rowell aanraadde kocht ik het prompt het e-book. 't Is te zeggen, ik kocht blijkbaar Attachements. Ziet u de fout? Ik had namelijk niet gezien dat er in de titel een E te veel in stond en had dus de Franse versie aangeschaft in plaats van de Engelse. Het is niet de eerste keer dat mij dit overkomt. Euhm ja, dat van die ezel en die steen, dat slaat duidelijk niet op mij.

Ik ging echt geen Franse vertaling lezen en dus kocht ik ook het Engelse e-book. Bijgevolg had ik al het dubbele van de gewone prijs betaald (want digitale boeken kan je niet terugbrengen, toch? Ik heb het niet gecheckt) maar kom, de samenvatting van Kathleen maakte dat het dat wel waard leek.

Eerlijk gezegd was ik na het lezen ontgoocheld. Ja, ik heb gelachen en ja, Beth en Lincoln zijn leuke personages en uiteraard wou ook ik dat ze een koppel werden. Het is echter de manier waarop ze samenkwamen, die mij minder aansprak. Ik kan het moeilijk uitleggen. Ik denk dat ik iets romantischer had verwacht en ik denk vooral dat mijn verwachtingen in het algemeen te hoog lagen. Een boek waarvan je denkt dat het geweldig wordt gewoon ok vinden, dat steekt een beetje tegen.

Een week voordien had ik voor bijna geen geld Reasons I Fell for the Funny Fat Friend gekocht. Een boek met een verschrikkelijke titel en waarvan ik dacht dat het een soort van stationsromannetje voor young adults zou zijn. Ik had totaal geen verwachtingen toen ik eraan begon en het heeft mij aangenaam verrast. Niet dat dit het beste boek ooit is, of dat ik vind dat iedereen dit zou moeten lezen, maar het was goed geschreven, grappig en leuk en juist omdat ik het niet verwacht had, kon ik het met een beter gevoel wegleggen* dan Attachments.



*dat wegleggen is uiteraard een metafoor: wegleggen doe je met echte boeken, voor e-books moet je gewoon op het 'terug'-pijltje duwen maar dat klonk niet zo goed.

donderdag 12 september 2013

de laatste tijd...

Wegens een chronisch te kort aan interessante inhoud, doe ik een 2e "de laatste tijd..."

 ... ben ik mij nog altijd aan het afvragen of ik de laatste 15 dagen zou meedoen met de photo challenge. Ik neig naar ja, maar voel me nogal lui deze maand. Gelukkig heb ik nog 3 dagen om te beslissen.

... deed ik mee aan de give away voor een originele sheena's clutch, bij Sheena uiteraard. Allen daarheen. Meedoen kan tot 10 oktober.

... zag ik dat iemand mijn verjaardag op een muur in het station van Jette spoot. Mocht het voor mij zijn: bedankt en sorry dat ik het nu pas zag.

... was ik superfier toen de geweldige Eric Barclay één van mijn boards op pinterest begon te volgen.
Ja echt, de Eric Barclay van dit soort prachtige kunstwerkjes

... zag ik dit coole T-shirt op Redbubble. Spijtig dat het niet in Léon zijn maat komt.

vrijdag 6 september 2013

een wat-mens?

Vanmorgen had ik een bad case of ochtendhumeur. Een half uur voor mijn wekker zou aflopen, werd ik wakker geroepen door Léon: “Mama, ik moet plassen! Mama! MAMAAAA!” Ik weet niet wat het is met dat kind, maar hij wil maar niet alleen gaan plassen. ‘t Is te zeggen: overdag gaat hij zonder problemen helemaal alleen naar de WC, maar ’s nachts... Nope. Hoe vaak ik het hem al gezegd/gevraagd/ gesmeekt heb, ik krijg het er niet in. Dat hij al eens ‘s nachts wakker wordt, vind ik al erg genoeg. Maar een half uur voor ik zelf moet opstaan, dat is toch het toppunt. Ik heb dat laatste half uur kei hard nodig (al zou je kunnen stellen dat ik al mijn slaap hard nodig heb, maar dit terzijde).

Zo brutaal worden wakker gemaakt, dat zorgt bij mij gegarandeerd voor een ochtendhumeur. Mijn wekker speelt niet voor niets de Imperial March wanneer hij afgaat: opstaan staat voor mij zowat gelijk aan de The Dark Side. Ik begon dus slecht gezind aan een nieuwe dag en toen besloot Léon het nog wat erger te maken.

Ik wou namelijk absoluut op tijd op mijn werk zijn. Daarom wou ik Léon om 8u20 stipt aan de schoolpoort afzetten. Maar Léon zou Léon niet zijn als hij niet juist dat moment uitkiest om moeilijk te doen. De vorige 4 dagen, toen ik alle tijd van de wereld had, rende hij zowat naar school. Ik heb serieus een aantal spurtjes moeten trekken om hem bij te houden. Maar dus niet vandaag. Vandaag besloot hij om zo traag mogelijk te stappen en boos te worden bij elke aanmaning om sneller te gaan. Oh joe-pie! Is dat met alle kinderen, of is alleen mijn lieftallige zoon zo tegendraads is om tegen te werken op momenten dat je het echt niet kan hebben?

Ook de mivb wou mijn ochtendhumeur nog wat in de hand werken: ik heb mijn tram mogen zien wegrijden terwijl ik voor het rode licht stond te wachten toen ik bijna aan de halte was. Aarg! Het hele universum was echt tegen mij!

Terwijl ik wachtte op de volgende tram begon ik na te denken. Ik ben geen ochtendmens. Nooit geweest. Zal het ook nooit worden. Maar mensen die geen ochtendmens zijn, zijn over het algemeen toch avondmensen? Dat klopte voor mij tot ik een kind kreeg. Nu ben ik ‘s avonds even moe als ‘s morgens. Ik ben dus geen ochtendmens, maar ook geen avondmens. Een wat-mens zou ik dan in hemelsnaam zijn?

dinsdag 3 september 2013

léon ♥ [augustus]


Eigenlijk niet veel nieuws onder de zon deze maand. Maar kom, ik heb mij voorgenomen om dit lijstje toch minstens een jaar vol te houden en anders heb ik niets om in mijn maandelijks overzicht in mijn fotoboek te zetten, dus hier gaan we.

BOEKEN
We lazen vooral Fais-toi rire! van Christian Guibbaud en een beetje Klein Wit Visje en Klein Wit Visje Telt tot 11 van Guido Van Genechten.

TV, FILM & YOUTUBE
Léon keek vooral naar de Umizoomi's, de laatste Ninja Turtles-serie en TMNT, de animatiefilm uit 2007 en Cartoon Network.

MUZIEK
1 keer ging Léon op youtube van het ene naar het andere Shakiraliedje. Gelukkig is het bij een keer gebleven. Voor de rest werden er geen specifieke liedjes aangevraagd, maar in de auto blijft hij meezingen met de playlist.

ETEN
Euhm, dat gezonder doen eten is er nog niet echt van gekomen. Frietjes en ijsjes blijven torenhoge favorieten. Gelukkig kan je Léon ook altijd blij maken met bananen en kerstomaatjes.

ANDERE
Spelen dat hij Raphael of Leonardo is.
Zijn Ninja Turtle kostuum aandoen en doen alsof hij een echte ninja is.
Met de Big Aquaplay waterbaan spelen.