In 1986 gaat Didier Lefèvre mee als fotograaf op een missie van Artsen Zonder Grenzen naar Afghanistan. Ze ondernemen en maandlange reis met een heuse karavaan vanuit Pakistan om ter plekke te geraken om hulp te bieden aan de plaatselijke bevolking die lijdt onder de woedende oorlog. Wanneer de missie erop zit besluit de fotograaf alleen terug te keren om sneller thuis te zijn.
In het boek worden de tekeningen afgewisseld met de echte (zwart-wit) foto's van Lefèvre. Sommige foto's zijn redelijk hard maar het verhaal is pakkend en spannend. Voor mij is deze reeks een aanrader.
Etienne Davodeau vertelt de geschiedenis van de arbeidersbeweging in Les Mauges, een streek in Frankrijk, tijdens de jaren '60 - '70. Dit is het verhaal van zijn ouders en het is origineel weergegeven: zo kan je tussendoor ook zien hoe hij zijn ouders in de huidige tijd interviewt over hun belevenissen. Dit is geen graphic novel die mij nog lang zal bijblijven, maar als je geïnteresseerd bent in sociale geschiedenis en politiek zal dit boek je wel aanstaan.
Dit boek beschrijft de belevenissen van enkele Fransen op het eiland Mayotte, Frans grondgebied in de Indische Oceaan, waar regelmatig bootjes met vluchtelingen uit Madagascar aanspoelen die hopen een beter leven te vinden of door te kunnen reizen naar Frankrijk. Sommige personages kwamen naar het eiland om humanitair werk te doen en hebben een open geest, anderen kwamen er enkel voor het geld en zijn zelf ronduit racistisch. De tekeningen zijn niet supermooi, maar de problematiek die wordt aangehaald vond ik interessant en goed verteld. Een leuk boek waarvan de epiloog hartverscheurend is.
De jonge Arthur Vlaminck wordt aangenomen als speechschrijver van Alexandre Taillard de Worms, Minister van Buitenlandse Zaken in Frankrijk. De grappige anekdotes zijn geïnspireerd op waargebeurde feiten die Lanzac meemaakte toen hij voor Dominique de Villepin werkte. De minister wordt hilarisch goed getypeerd: de hele tijd quotes rondstrooiend en met grote gestes en lege uitspraken (légimitié, unité,efficacité!). Ik heb echt van deze boeken genoten.
Tot slot nog een tip: Michel is een blog gestart waarop hij alle boeken quoteert die hij gelezen heeft: boeken.tsuk.org. Ik heb alvast enkelen uit zijn favorieten op mijn te-lezen-lijstje gezet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten