Het spijt mij

Het slechte weer is mijn fout, mijn welgemeende excuses.

Ik heb begin juni, toen het zo warm was, 2 marcellekes voor Léon gekocht en sindsdien is het weer alleen maar bergaf gegaan en Léon heeft nog niet één keer een marcelleke kunnen aandoen. Nu herinner ik mij dat ik vorig jaar exact hetzelfde heb voorgehad: ik heb toen ook 2 marcellekes gekocht toen het heel warm was en ook toen heeft Léon ze nooit kunnen dragen. Ik heb de slechte zomer dus veroorzaakt, ik had nooit marcellekes mogen kopen.

Voor u mij aan het kruis hangt, wil ik graag even laten weten dat ik toch al een deel van mijn straf ondergaan heb. Een tijdje geleden had ik een nieuwe plooiparaplu nodig en ik besloot gierig te zijn en het goedkoopste exemplaar uit de HEMA te kopen voor zo’n € 5, want wie geeft er nu veel geld aan een paraplu? Volgende keer ik wel. Het ding was niet veel waard en mocht na enkele keren al in de vuilbak.

En dus was ik parapluloos toen ik vandaag mijn werk verliet en het regende. Juist toen ik dacht dat ik druipnat zou zijn tegen de tijd dat ik de tram bereikte, kwam ik een rommelwinkeltje tegen en besloot mijn kans te wagen. Ik ging naar binnen en vroeg of ze ook paraplu’s verkochten en ik had geluk! De stock was al fameus geslonken maar ik had nog keuze uit 3 verschrikkelijk lelijke en één er mee door kunnende paraplu. Hoewel ik met dit weer woekerprijzen verwacht had, heb ik welgeteld € 2,5 moeten betalen. € 2,5! U raadt het al, op de tijd die ik nodig had om thuis te geraken, is het ding zeker 10 keer omgeslagen, maar hij moet nog niet in de vuilbak. Als ik geluk heb kan ik hem nog zeker 2 keer gebruiken.

En de rest van mijn straf? Die onderga ik wel over 35 jaar door er compleet belachelijk uit te zien in een plastieken regenkapke.

blijkbaar zijn honden zelf beter op regen voorzien dan ik